Indonesia wordt op een zelfde manier (althans op papier) geregeerd als in de meeste andere democratische landen. Met een president, vice-president, kabinet, parlement, en de lokale bestuursorganen, gemeenten.
Maar het gaat verder, wat het uniek maakt is een systeem dat de Japanners hebben geintroduceerd "toen zij hier waren".

Het systeem met een Pak RT (Rukun Tetangga), Pak RW (Rukun Warga) en Kelurahan (een soort buurtkantoor) deze hebben invloed tot op het diepste nivo van de burger. Voordat je ergens kunt gaan wonen moet je eerst al deze organen langs.
Pak RT is het laagste nivo en daar vallen zo'n 100 burgers onder en zorgt voor een harmonieuze buurt, het is een meneer die dit naast zijn gewone werk doet en je gaat dus ook bij hem thuis langs om te melden dat je hier komt wonen. Mocht er een probleem zijn dan komt hij samen met wat jonge knullen jou een bezoekje brengen om uit te leggen hoe het in deze buurt er aan toe gaat. Een RT valt onder een RW en een RW bevat zo'n 20 RT's deze regelt ook een aantal zaken voor de burger maar op een wat serieuzer/belangrijker nivo. Een Pak RT en een Pak RW krijgen hier niet vanuit de overheid betaald en is doen dit als een soort vrijwilligerswerk, en een "bijdrage" wanneer je een bezoekje aan een van hen brengt is dan ook niet ongwenst. Alle wijken in Indonesia zijn dus zo ingedeeld en hebben ook een nummer gekregen, dus RW I of RW IV en dan een RT 1 of RT 2, RT 3 etc... het is erg handig wanneer je een adres zoekt. Dan is er tot slot nog een Kelurahan en dat is een echt kantoor (wel door de overheid betaald) een soort gemeente huis waar je id kaarten en dergelijke kunt halen.

Ik heb met alle drie te maken gehad, op het moment dat je er komt wonen moet je een surat (brief) halen dat je werkelijk in die wijk woont. Ik ben dus eerst naar Pak RT gegaan daar een babbeltje gehouden wat ik hier kwam doen en een briefje met een stempeltje gekregen dat ik in de wijk woon. Daarna moest ik met dat briefje nog een stempeltje halen bij Pak RW en daarna ben ik ermee naar de Kelurahan gegaan. De eerste 2 dat ging redelijk vlot maar bij de Kelurahan wisten ze nergens iets van af. Ik zei dat ik dat nodig had omdat de Kantor Immigrasi dat van mij verlangde, blijkbaar was het een nieuwe wet en of ik daar maar even kon gaan zitten want de juiste mensen waren er nog niet. Na enige tijd had ik het door en deed mijn "bijdrage" waarna het allemaal ineens een stuk duidelijker werd en ik mijn brief voor de Immigrasi kon meenemen.